«کروماتوگرافی فاز نرمال» (Normal-phase Chromatography) این نوع از کروماتوگرافی، حالتی است که در آن، فاز ساکن، قطبی (آبدوست) و فاز متحرک، ناقطبی (آبگریز) باشد. در مواردی برای کاربردهایی خاص، دانشمندان از «کروماتوگرافی فاز معکوس» (Reverse-phase Chromatography) استفاده می‌کنند که قطبیت فاز ساکن و متحرک، عکس حالت قبل است.
انواع مختلفی از کروماتوگرافی وجود دارد که هر کدام در نوع فاز متحرک و ساکن تفاوت دارند. البته اصل کلی در همه این روش‌ها یکسان است: تمایل اجزای مختلف آنالیت به فازهای ساکن و متحرک، سبب جدایش این اجزا می‌شوند
کروماتوگرافی تقسیمی
«کروماتوگرافی تقسیمی» (Partition Chromatography) یکی از انواع روش‌های جداسازی است که در آن، اجزای مخلوط به دو فاز تقسیم می‌شوند و فازهای ساکن و متحرک، هردو در یک فاز قرار دارند و بنابراین مولکول‌ها در هر دوفاز پراکنده خواهند شد. کروماتوگرافی تقسیمی را به عنوان روش جداسازی اجزای حل‌شونده به کمک تقسیم شدن حل‌شونده بین دو فاز مایع می‌نامند.
ستون کروماتوگرافی تبادل یونی
برای جدا کردن یون‌ها و مولکول‌هایی که به سادگی یونیزه می‌شوند، از ستون کروماتوگرافی تبادل یونی بهره می‌گیرند. جدایش یون‌ها به تمایل آن‌ها به فاز ساکن بستگی دارد که این عمل در نهایت، یک سیستم تبادل یونی را ایجاد می‌کند. برهم‌کنش الکترواستاتیک بین آنالیت، فاز متحرک و فاز ساکن موجب جدایش یون در نمونه می‌شود.
مواد معمول پرکننده در این ستون‌ها شامل آمین‌ها، سولفونیک اسید، «خاک دیاتومه» (Diatomaceous Earth)، رزین‌های اتصال عرضی (کراس‌لینک)، و «استایرین دی‌وینیل بنزن» (Styrene-Divinylbenzene) موسوم به DVB هستند. از اولین «تبادل‌گرهای یونی» (Ion Exchangers)، آلومینوسیلیکات (زئولیت) بود که البته کاربرد فراوانی ندارد.
بدون دیدگاه